| متن شعر: |
مگر نمی بینی ؟
که لبهایم چگونه از فریادهای بی صدا ، ترک خورده اند
و هنوز نومیدوار از بغض آخرین گریه ، می لرزند ...
مگر نمی شنوی ؟
که صدایم تا ابد در گلو شکسته
و نوای حزن آلود قدم هایم شعر تکراری تنهائیم شده ...
مگر احساس نمی کنی ؟
که رد نگاهم – هنوز - به پیچ کوچه ی انتظار خیره مانده
و مشامم ، بوی پیچک های نیلوفر را تا همیشه از یاد برده ...
آری ؛ مرا ببین مرا بشنو مرا احساس کن ! |
| شاعر: |
کیانا وحدتی |