| متن شعر: |
وقتی تو مثل همیشه
سایه ی نگاه آرامت را
از نوجوانه های عطشم دریغ میکنی
نمی فهمی... و نمی دانی
که شراره های شوقم را
چگونه با اشک های نجیب
در بکیرانه ی مرداب چشم ها
- بی بغض و بی صدا –
درنطفه خاموش می کنم
وقتی که حتی انتظار قهر مرا
از حقارت بدرقه ات
محروم می کنی
نمی دانی که با لبان لرزانم
چگونه شعله های فریاد اعتراض قلبم را
- نگفته – می بلعم و در لابلای حرف های مثل همیشه ناگفته... مکتوم می کنم
چقدر از حقارت نگفتن و ترسیدن به خود فشرده شدم
و حالا با کلام آخر تو
حصار شیشه ای ترک خورده ی درونم
- عمیق – می شکند !
براستی هنوز صدای شکستنم را نمی شنوی ؟ !
چقدر گریه ها و شکستن ها ...
آغوش آغشته ، به عطر توام
در سوز غربت این شعله های داغ می سوزد
اما دریغ که نهال وعده ها و خاطر ه ها
هنوز تر است و
در آتش التهاب من نمی سوزد !
... چقدر به خود دروغ گفتن ها ؟ !
تو می توانی
هنوز هم توانایی آن را داری که خشم بغض مرا
حتی با اشارت انگشت
برای همیشه بی کلام گردانی
و کوچ خشماگین این عقاب زخمی را
- تنها با دام زمزمه ای کمرنگ -
کبوترانه بی پرواز گردانی ...
تو می توانی غبار لحظه ها را
از خاطرات کهنه و پوسیده برگیری
هنوز توانایی آن را داری که به معراج تمنای قلب من
- مغرور و عاشقانه – پر گیری !
مرا به یاد آور
« ای غرور توانستن ها و خضوع نخواستن ها» |
| شاعر: |
کیانا وحدتی
دکلمه شعر با صدای مهدی
Mehdi یکشنبه, 1391/05/08 10:54:09
http://www.4shared.com/mp3/WY9kYTue/Ghorure_Tavanestanha_Va_Khozue.html
|