| متن شعر: |
چرا از تو نگویم ؟ چرا اشکهای تو را نسرایم ؟ وقتی همه ی دریاها در قلب مهربان تو جریان دارند چرا من یک قطره ی پر هیاهو نباشم؟
چه شبها که فانوس دعا را در ایوان تنهایی آویختم .
چه روزها که به یاد تو با درختان پر حوصله ی گردو درد و دل کردم.
آنقدر منتظرت مانده ام که همه ی پنجره ها مرا میشناسند.
یک بار آرام تر از خواب درختان به سراغ من بیا. |
| شاعر: |
محمد رضا مهدیزاده |