| متن شعر: |
به من بگو
کدام تب میان روزهای داغ
غروب از طلوع به لذت شام آخر بود ؟
بگو ، ترحّم کدام دست
سخی تر از پناه شانه های من ، رحیم ترین مرحمت برای گریستن بود ؟
به من بگو که از کدام نیمه راه
به آن عروج
به آن فراز بی فرود
به آن یگانه مقصد هبوط نور،
گریختی ؟
بگو که از سکوت عاشقانه های من
به هرم شعله ی کدام هرزگی گریختی ؟
بگو ، نترس
ناله و فغان من ، دگر به گوش هیچ کس نمی رسد
بگو ، چرا که دست من
دگر به تو نمی رسد !
بگو تو ای قصاص جاودانه های من
بگو تو ای شکست فاتحانه ی بلوغ من ...
کنون عذاب قهر رفتنت از التهاب پر فغان من شنو
بگو و تو ... دگر نمان و تا همیشه از کنار من برو !
بهمن ماه 83 |
| شاعر: |
کیانا وحدتی |