| متن شعر: |
بگذار دلشوره آرامت کند !
انتظار تنها گواه رسیدن به غریبه هاست ،
یکتا ناجی تو از تردید ...
پس تا وقتی که منتظری ایمان داشته باش که خواهی رسید.
و رسیدن ، یعنی رها شدن ... یعنی گریز لحظه ها ...
یعنی مرگ ! مرگ یعنی اولین میلاد ...
میلاد عاشقانه زیستن ،
بودن و ماندن.
– بی هیچ هراس –
ماندن روی زمین بدون آرزوی پرواز ...
مرگ یعنی تولد بوی خاک !
یعنی به زمینی بودن بالیدن
و شاید آن روز تمام پرنده های عاشق
به موریانه ها حسرت بخورند
و ابرها فاصله را فریاد کنند .
باورت می شود که خورشید از داغ دوری خاک می سوزد ؟
بهمن 83 (17 سالگی)
|
| شاعر: |
کیانا وحدتی |