| شرح: |
وارش یکشنبه, 1389/08/09 20:17:12
به روی صحنه جز تکه ای حریر نازک چیزی تن تو را نمی پوشاند به خاطر هنر می توان عریان روی صحنه رفت و پوشیده تر و پاکیزه تر بازگشت
اما هیچ چیز و هیچ کس دیگر در این دنیا نیست که شایسته آن باشد. برهنگی بیماری عصر ماست.
من پیر مردم و شاید حرف خنده آور بزنم اما به گمان من تن عریان تو باید مال کسی باشد که روح عریانش را دوست می داری
بد نیست اگر اندیشه تو در این باره مال ده سال پیش باشد ، مال دوران پوشیدگی. ( بخشی از نامه چاپلین به دخترش) |