تصویر |
| شرح: |
وی در سال ۱۲۹۱ در تهران چشم بر جهان گشود. مادرش عـذرا و پدرش موسی معروفی ، از شاگردان برگزیده درویش خان و از موسیقی دانان بزرگ دوره خود بود . پنج سال داشت که خواهـرش -نرگس- به دنیا آمد. چند سال بعـد در هـمان دوره کودکی مادرش را از دست داد و در خانواده پدری بزرگ شد . در ۱۸ سالگی با شـمس الزمان ازدواج کـرد. حاصل این ازدواج چهـار فــرزند بود : منوچهر ، شکوه الزمان (گـیتی) ، ژیلا و فـرهاد . استاد جواد معروفی مردی فروتن، خوش مشرب و صمیمی بود. او درطول عمر پربار هنری خود سعی وافری در آشتی دادن موسیقی سنتی و غربی داشت. وی سرانجام در بامداد روز سه شنبه، شانزدهـم آذر ماه ۱۳۷۲در تهران چشم از جهان فروبست.
پس از دریافت گواهینامه ی دوره ی تحصیلات ابتدایی، در چهارده سالگی به هنرستان موسیقی وزیری رفت و تحصیلات موسیقی را - که مقدماتش را نزد پدر آموخته بود - نزد علی نقی وزیری کامل کرد. نخست تار می نواخت. و با نواختن ویولن نیز آشنا بود، اما پس از چندی به پیانو روی آورد و تحولی در شیوه ی نواختن پیانو در ایران به وجود آورد.
در سال ۱۳۱۲ به خدمت وزارت فرهنگ در آمد، هنرآموز موسیقی شد. سپس از هنرستان موسیقی دیپلم گرفت و به آموزش سلفژ و دیکته ی موسیقی در همان هنرستان پرداخت.
از آغاز پایه ریزی انجمن موسیقی، سولیست ارکستر آن بود. پس از پایه گذاری هنرستان موسیقی ملی نیز هنرآموز آن جا شد. در نواختن پیانو برای موسیقی ایرانی از استادانی که در این ساز کار کردند روش مشیر همایون را بیشتر از مرتضی محجوبی اقتباس کرد، اما خود شیوه ای ویژه و یکتا داشت که تکنیک در آن آشکار بود. معروفی علاوه بر نواختن پیانو، قطعاتی آفرید که نخستین آن ها « قطعاتی بر رباعیات خیام » بود که در سال ۱۳۱۵ اجرا شد.
وی از سال ۱۳۱۹ هم زمان با گشایش رادیو به این موسسه پیوست و سال ها تک نواز پیانو، رهبر ارکستر شماره ی یک و رهبر ارکستر بزرگ گل ها بود. در تنظیم آهنگ های شاعرانی نظیر علی اکبر شیرازی متخلص به شیدا، عارف قزوینی، و آهنگسازانی چون رکن الدین مختاری و درویش خان و قطعات بسیاری از آهنگسازان دیگر دست داشت و از قواعد هماهنگی علمی مکتب وزیری ( هارمونی بر اساس ۲۴ بخش ) پیروی می کرد.
|