تصویر |
| شرح: |
آقاحسینقلى سه پسر داشت به نامهاى: علىاکبر، محمدحسن و عبدالحسین. علىاکبر که با کوشش و ممارست فراوان، نوازندهاى استاد شد و جاى پدر را گرفت. محمدحسن شهنازى که نزد برادر خود علىاکبر به نواختن تار و شاگردى پرداخت ولى چندى نگذشت که فراگیرى تار را رها کرد و دنبال کار را نگرفت و به مشاغل دیگر روى آورد و عبدالحسین شهنازى که او نیز نزد برادر بزرگتر خود علىاکبر شهنازى کار کرد و پنجهاى شیرین و ملیح داشت ولى متأسفانه در سال 1327 در سن 43 سالگی فوت شد و جز چند اثر از او چیزى به یادگار نماند. مرحوم عبدالحسین شهنازى از هنگام تأسیس رادیو جزو اولین گروه نوازندگانى بود که در رادیو ساز زد و همکارى خود را با ابوالحسن صبا، مرتضى محجوبى، حسن تهرانى، حبیب سماعى، مرتضى نىداود آغاز کرد و با خوانندگان بنامى مانند: تاج، ادیب خوانسارى، بدیعزاده و... به نوازندگى پرداخت. یکى از آثار خوب وى که از این هنرمند فقید به یادگار مانده، آهنگى در «همایون» با صداى شادروان جواد بدیعزاده مىباشد که با شعر زیبا و دلانگیز: «بخدا اگر بمیرم که دل از تو برنگیرم برو اى طبیبم از سر که دوا نمىپذیرم» خوانده شده. و دیگر ترانهاى است از مرحوم رهى معیرى در «شوشترى» که چنین آغاز مىشود: «مى اگر، شورافکن اثرى است چشم تو را تأثیر دگرى است»
برگرفته از کتاب: مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد اول)
|