تصویر |
| شرح: |
به سال 1285 در تهران متولد شد و از همان کودکى با موسیقى مأنوس شد و خود با آن انس گرفت.
نصراللَّه زرینپنجه بسیار جوان بود که در خود ذوق به موسیقى را احساس کرد و با دلى سرشار از این علاقه به نزد میرزا ربیع برادر درویش خان رفت و شاگردى او را به جان و دل پذیرفت. میرزا ربیع همین که نصراللَّه را جوان مستعدى یافت با شوقى مطبوع تعلیم او را برعهده گرفت و نصراللَّه را به رموز موسیقى آشنا ساخت.
نصراللَّه همین که محضر استاد را براى درک نکات برجستهى موسیقى آماده یافت. شب و روز به کار آموختن پرداخت و دیرى نگذشت که در این راه به جایى رسید آنگاه نزد حسینخان هنگآفرین و موسىخان معروفى رفت و از محضر این دو استاد نیز بهره گرفت و نکات بسیارى آموخت،
زرینپنجه رفتهرفته در سهتار و عود و ترمپت دستى یافت و خود در این راه استاد گردید ولى با این همه چون از روزگار نخست به تار علاقهى بیشترى داشت آن را ساز تخصصى خود قرار داد و شب و روز وقت خود را صرف تکمیل آن نمود تا آنجا که پنجهاش در این راه زرین شد و زرینپنجه لقب گرفت.
نصرالله زرینپنجه در سال 1313 از موسیقى دلسرد شد و تار را کنار گذاشت و به خدمت دولت درآمد و در وزارت دارایى مشغول به کار شد. در سال 1320 که در هنرستان موسیقى کلاسهایى تأسیس شد، دوباره شوقى یافت و در آن کلاس از حسین سنجرى تعلیماتى گرفت. هنگامى که ارکستر انجمن موسیقى ملى تشکیل شد، از اولین نوازندگانى بود که در این ارکستر شرکت کرد. بعدها بر اثر تشویق روحالله خالقى از وزارت دارایى به فرهنگ انتقال یافت و دوباره به موسیقى پرداخت. نصرالله زرینپنجه از سال 1322 در رادیو به کار نوازندگى پرداخت و با ارکسترهاى مختلفى کار کرد و مدتى هم رهبرى ارکستر شمارهى یک رادیو (ارکستر سازهاى ایرانى) را به عهده داشت و در هنرستان موسیقى ملى هم معلم تار و سهتار بوده است. زرینپنجه، در دوران فعالیت هنرى خود حدود پنجاه آهنگ ساخت. وى همچنین اتودهایى براى تار نوشته که به چاپ رسیده است. (دو جلد).
نصراللَّه زرینپنجه در آذرماه 1360 دار فانى وداع گفت، روانش شاد. (1360 -1285 ش)،
برگرفته از کتاب: مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد اول)
|