کیانا وحدتی
مرا ببخش ... زمن مپرس چرا ، چگونه ؟ تا کی این چنین بی قرار و نا آرام ؟ دلی که بینوای تو...
جزئیات بیشتر...
عکاس نترس...
...
جزئیات بیشتر...
|
شاید، روزی اگر می آمدی ... لبخند آن زمزمه ی فراموش شده ی کمرنگ تصنیف بی آوازه ی آن شوق رفته را آواز می نمود ! شاید ؛ روزی اگر می آمدی جوانه های رحیل -آن بوسه گاه امید - در چنگ این بیگانه خاک غریب ، لب بر نوید شکفتن و رفتن باز می نمود . « 12880 بازدید »
 تصویر |
صاحب سخن: |
کیانا وحدتی |
تهیه کننده سند: فرحناز
|