تصویر |
| موضوع: |
داستان تحول روحی مهاتماگاندی |
| نویسنده: |
اکنات ایسواران |
| مترجم: |
شهرام نقش تبریزی |
| ناشر: |
ققنوس |
| سال انتشار: |
چاپ هفتم 1388 |
| معرفی کتاب: |
راه عشق، داستان تحول روحی گاندی است. پیشوای انقلاب آرام و عاری از خشونت هندوستان. موهانداس کرمچند گاندی، در 1869 در هند متولد شد. آنگونه که خود توصیفی از زندگیاش به دست میدهد، کودکی و جوانی چندان درخشانی نداشته. فردی بدون اعتماد به نفس و پرخاشجو. راه عشق داستان زندگی گاندی نیست. در این کتاب از ذکر جزئیات زندگی او خودداری شده و مرور سریع بر زندگی گاندی از کودکی تا جوانی، از نمرات ضعیف دبیرستان تا تحصیل حقوق در لندن و... وسیلهای برای نمایش مسیر تحول روحی اوست. گاندی تحصیل حقوق در لندن را به پایان میرساند و به هندوستان بازمیگردد اما مشکلات روحی و اجتماعی او پایان نمیپذیرد. همکارانش او را به تمسخر «وکیل بی موکل» میخوانند. آنچه که از این مرحله از زندگی گاندی میآموزیم یک زندگی کسالتبار، تلخ و توآم با ناکامی است. اما ناگهان تحولی رمزگونه زندگی گاندی را دگرگون میکند. یک شرکت هندی برای شعبه خود در «آفریقای جنوبی» گاندی را استخدام میکند و او راهی این سرزمین میشود. بار دیگر دوری از وطن و همسرش و دیگر دلبستگیهایش. گاندی اینبار در اوج افسردگی و نامیدی ناگهان بارقههای از استعداد خویش را جلوهگر میکند. در دعوای حقوقی مابین موکلش و شرکت رقیب، حلقههای گمشدهای را مییابد و با نمایان کردن آنها اعتبار کسب میکند. مشهور میشود و در عرض چند سال تبدیل به وکیلی موفق با درآمدی قابل قبول میگردد. با این حال این آن چیزی نیست که زندگیش را متحول میکند. آفریقای جنوبی آن زمان، کشور حاکمان نژادپرست است. قوانین نژادپرستانه تا آنجا رواج دارد که حتی در قطارهای مسافربری، واگنهای درجه سه به سیاهپوستان اختصاص داده میشود. گاندی در یک مسافرت کاری با بلیط «درجه یک»ی که شرکت برایش تهیه کرده، با برخورد نژادپرستانه مامور قطار مواجه میشود که به خاطر رنگ پوستش، بدون توجه به بلیطی که در اختیار دارد او را از قطار بیرون میکند. گاندی شب را در یک منطقه سرد کوهستانی میگذراند و میاندیشد. و از اینجا به بعد راه عشق آغاز میگردد. گاندی بعدها از «داستان شب ایستگاه ماریتزبورگ» به عنوان تاثیرگذارترین واقعه زندگیش نام برد. گاندی زندگیش را وقف راهاندازی «جنبش مبارزه عاری از خشونت» میکند. مبنای حرکت گاندی، جنبشی اعتراضی علیه زورگوییهای استعمارگران و در عین حال عاری از هر نوع خشونت است. «نافرمانی مدنی، حق ذاتی همه شهروندان است؛ اگر از چنین حقی صرف نظر کنیم، از انسانیت دست شستهایم. نافرمانی مدنی هیچگاه منجر به هرج و مرج نمیشود... سرکوب نافرمانی مدنی تلاشی است برای به بند کشیدن وجدان». گاندی این روش را هنگام تصویب قانون نژادپرستانه موسوم به «قانون سیاه» در آفریقای جنوبی می آزماید و آن را با خود به هندوستان میبرد. گاندی آموزههای عدم خشونتش را از کتاب «بهاگاواد گیتا»(Bhagavad Gita) برداشت میکند:
آن کس نزد من گرامی است که وجودش عاری از بدخواهی است
و نفرت را با عشق پاسخ میگوید اندیشه ما و من را در او راهی نیست
...
نه می آزارد و نه آزرده میگردد
...
دوست و دشمن را عاشق است نه آفرینها تشویقی است برایش نه نفرینها مانعی در راهش
...
گاندی به پیروانش دو چیز را میآموزد. ساتیا و اهیمسا. حقیقت و عدم خشونت. بر مبنای این دو اصل است که گاندی جنبش عاری از خشونتش را به پیش میبرد. جنبش نافرمانی مدنی را در هند ادامه میدهد. بارها بازداشت میشود اما همچنان بر روش خود پافشاری میکند. نهضت گاندی هواداران فراوانی در هند پیدا کرده و جنبش بارها انگلیسیها را به دردسر می اندازد.
|
| در کتابخانه کیانا موجود است: |
بلی |